Tarla Kuşu ile Yavruları

Tarla Kuşu ile Yavruları Masalı

Bir zamanlar, uzak bir köyde, büyük bir tarlada bir tarla kuşu, buğday ekinlerinin arasında bir yuva yapmış. Her gün bir yumurta bırakır, sonra üzerine oturup sabırla yavrularının çıkmasını beklermiş. Günler geçmiş, sonunda yumurtalar çatlamış ve minik yavrular dünyaya gelmiş. Fakat aradan zaman geçmesine rağmen, yavrular bir türlü uçmayı öğrenememiş. Tarla kuşu buna çok üzülmüş, çünkü yiyecek aramaya gitmesi gerektiğinde yavrularını yuvalarında bırakmak zorundaymış. Ancak onları tehlikelere karşı uyarır ve sık sık tembihlermiş:

“Yavrularım, ben yokken gözlerinizi dört açın. Eğer tarla sahibi gelirse, neler konuştuklarını dikkatlice dinleyin. Öğrendiklerinizi bana söyleyin, biz de ona göre hareket ederiz.”

Bir gün, tarla kuşu yiyecek aramaya çıkmış. Tam o sırada, tarlanın sahibi ve oğlu tarlaya gelmişler. Tarla sahibi, buğdayların olgunlaştığını fark edince oğluna dönüp şöyle demiş: “Sevgili oğlum! Buğdaylar artık biçilmeye hazır. Git komşulara haber ver, onlara de ki, babam imece usulü ekinleri biçmek için yardıma çağırıyor. Yarın sabah oraklarını alıp gelsinler.”

O akşam tarla kuşu yuvasına döndüğünde, yavrularını telaş içinde bulmuş. “Ne oldu yavrularım? Tarla sahibi neler söyledi?” diye sormuş. Yavruları endişeyle anlatmış: “Anne, tarla sahibi komşularını yardıma çağırdı. Yarın sabah hepsi burada olacaklarmış!”

Tarla kuşu bu haberi duyunca gülümsemiş: “Hiç korkmayın yavrularım,” demiş. “Komşulara bel bağladılarsa, bizim yer değiştirmemize gerek yok. Yarın yine dinleyin bakalım, ne konuşacaklar?”

Ertesi sabah, tarla kuşu yine yiyecek aramaya gitmiş. Tarla sahibi tekrar tarlaya gelmiş ama bu sefer biraz kızgınmış. “Ekinler olgunlaştı, daha fazla bekleyemeyiz,” demiş oğluna. “Komşular yardıma gelmediler. Bu sefer git akrabalara haber ver. Yarın sabah erkenden burada olsunlar.”

Akşam olduğunda, tarla kuşu döndüğünde yavruları daha da endişeli bir halde bekliyorlarmış. Hemen annelerine durumu anlatmışlar. Tarla kuşu yine sakinliğini korumuş ve yavrularına şefkatle bakarak demiş ki: “Siz hiç endişelenmeyin. Eğer sadece akrabalara güveniyorlarsa, bizim için henüz tehlike yok. Rahatça uyuyabilirsiniz.”

Bir sonraki sabah, tarla kuşu yine gün doğmadan yiyecek aramaya çıkmış. O gün, tarla sahibi ve oğlu tarlaya geldiklerinde, yine yardıma kimsenin gelmediğini görmüşler. Tarla sahibi derin bir iç çekmiş ve oğluna dönüp demiş ki: “Oğlum, kendi işimizi kendimiz yapmak yerine, başkalarına güvenmekle hata ettik. Hiçbir işin komşuya ya da akrabaya güvenerek yapılamayacağını öğrendik. En iyisi insanın kendi işini kendisinin halletmesidir. Yarın sabah tez vakitte hep birlikte orakları alıp işe koyulalım. Kendi işimizi en iyi kendimiz hallederiz.”

Akşam tarla kuşu yuvasına döndüğünde yavrularına bu konuşmayı anlatmışlar. Tarla kuşu hemen ciddileşmiş ve demiş ki: “Artık vakit geldi, yavrularım. Şimdi iş ciddi. Hemen kanatlarımızı açalım ve buradan uzaklaşalım.”

Tarla kuşu yavrularını hızlıca alıp, tarladaki yuvalarını terk etmişler ve güvenli bir tarlaya doğru kanat çırpmışlar.

İnsan önce kendi gücüne ve aklına güvenmeli, kendi işini kendisi görmeli. Başkalarından yardım bekleyerek boşuna vakit kaybetmemelidir.